[Tłumaczenie] Odcinek specjalny

ODCINEK SPECJALNY Dniem 15 lutego zakończyła się nasza historia z Violettą. W niedzielę na ekranach telewizorów w Argentynie wyemitowano ostatni odcinek, a raczej ostatnią część odcinka 80 Violetty. Ale zanim przybędzie on do Polski chciałabym przedstawić wam ego tłumaczenie. Zapraszam do rozwinięcia.

Oto tłumaczenie odcinka specjalnego Violetty. Myślę, że niczego nie przegapiłam, a nawet jeśli to przymkniecie na to oko. Bez żadnych długich wstępów... Zapraszam do lektury! Tym razem postawiłam na tłumaczenie całościowe ze względu na łatwość zrozumienia wszystkiego przez Was.

Violetta: Wszystkie moje marzenia zaczęły się, gdy poznałam to miejsce.
Leon: To wyjątkowe miejsce, tak jak to zawsze powtarzał Antonio "Te ściany zachowały marzenia każdego artysty, który tutaj był..."
Violetta: Pamiętam nawet moje przesłuchanie...

Violetta: ♫ Teraz wiesz, że ja...Nie rozumiem co się dzieje ♫ 

Violetta: Nie...

Maxi: Kto powiedział, że wejdziesz tam sama? Wchodzimy.

Violetta:Wchodzimy?

Violetta: ♫ Nic nie zatrzyma mnie ♫

Francesca: Ah...Sala Muzyczna...

Diego: Tak dużo wspomnień wiąże się z tym miejscem

Francesca: Mogę powiedzieć, że w tym miejscu były najbardziej zabawne zajęcia.

Beto: Cześć. Jestem Beto.

Maxi: Już się znamy

Beto: Tak wiem. Cisza.

Camila: ♫ Piosenka Veo Veo♫

Beto:Muszę stwierdzić...Bardzo dobrze.

Beto: Więc...

Pablo: Beto!

Beto: Co?

Beto: Kwiat miłości...

Alex: Kwiat miłości...

Beto: Jak?

Alex: Kwiat miłości

Beto: Tu Studio. O co chodzi? (Dzień Dobry)

 

Brodway: A teraz coś słyszysz?

Camila: Nie a co?
Brodway: Camila proszę cię, skoncentruj się, skoncentruj.
Camila: Ok.
Brodway: Zamknij oczy ponownie. Teraz jestem pewien, że potrafisz to usłyszeć, jak Gregorio krzyczał na uczniów... 

Gregorio: Nie, nie i nie!

I ten bardzo czuły głos klawiszy. To Angie.
Dobrze, ten co tworzył tu hałas, potrącał każdą rzecz. To Beto, jak zawsze. Pablo, który motywował uczniów. 

 

Pablo: Samotnie możemy być genialni, ale razem możemy więcej

Brodway: Widzisz? Tu jest tyle wspomnień, że nigdy nie zapomnimy o tym miejscu.

Ludmila: Ah. Naty wystraszyłaś mnie...
Naty: Przepraszam, nie chciałam. Przyszłam tylko, żeby zabrać swoje rzeczy.
Ludmila: Naty czasem myślę, że jesteś moją jedyną przyjaciółką, że nawet mimo moich błędów jesteś po mojej stronie... I ty wiesz, że trudno jest mi to mówić...
Naty: Nie ma za co. Nie ma za co Ludmila.
Ludmila: Przypominałam tu sobie ile chwil tu przeżyliśmy i nie mogę uwierzyć, że ty zawsze mi wierzyłaś.
Naty: Ja też wspominałam. Te lata były niesamowite.

Maxi: Znalazłem. Mówiłem Ci, że najpiękniejsze dziewczyny w Studiu znajdziemy tutaj. 

Federico: Miałeś rację.
Maxi: Cześć ślicznotko!
Naty: Cześć. Mam dla ciebie niespodziankę

Federico: Szukałem Cię.
Ludmila: Tak, sprzątałam swoją szafkę i zobacz co znalazłam 
Federico: Zdjęcie z moim autografem
Ludmila: Dobrze, ale to coś więcej niż zdjęcie z twoim podpisem. Może przypominasz sobie?

Federico: Jakoś mnie to nie dziwi, że na wejściu jesteś taka agresywna

Ludmila: Nie wiem o czym mówisz i weź nie tykaj

Federico: Znam Cię, Wiem, że teraz gdy jestem sławny zrobiłaś się nieśmiała ale zawsze będę trzymał w moim serduszku specjalne miejsce dla ciebie

Ludmila: To jakieś żarty. W życiu bym się z tobą nie umówiła

Federico: Podpisane zdjęcie ode mnie dla ciebie. Pa

Ludmila: A po kiego mi twoje zdjęcie?! Ty wiesz kim jesteś...
 

Ludmila: Tego dnia, gdy dałeś mi to zdjęcie zrozumiałam, że Cię pokochałam.
Naty: Znalazłam to i wiem, że to przypomina ci o dobrym wspomnieniu... Bardzo ważnym.

Maxi: Moja szczęśliwa czapka

Federico: Tam musi być tysiące wspomnień...w twojej szczęśliwej czapce.

Maxi: Tak, ale jedno jest specjalne. Pamiętasz?

Naty: Tak, to był jeden z najbardziej romantycznych momentów w moim życiu. Mówiłam Ci, że jesteś najlepszym chłopakiem na świecie.

Maxi: Jestem?

Naty: Tak.

Andres: Hej.
Federico: Co tu robisz?
Andres: Przyszedłem tu czegoś poszukać. Tego czego nie znalazłem w domu. Znaczy zdjęcia Tobiego na przykład. Pamiętacie go?
Maxi: Tak
Naty: Tak
Federico: Nie miałem szansy go poznać, ale słyszałem, że zginął tragicznie.
Andres: Tak. Bardzo tragicznie.

Ludmila: Andres, myślę, że możesz mi wybaczyć ten dzień gdy to zrobiłam.
Andres: Dlaczego się śmiejesz to nie jest śmieszne.
Federico: Co to za muzyka?

 

Ludmila: Myślę, że dochodzi z sali. Idziemy?

Wszyscy: Tak, Ok, Chodźmy.

Leon: Wiecie, nie chcę zanudzać albo zasmucać, ale to nie możliwe, aby zapomnieć o tym miejscu.

Brodway: Ja też nigdy o nim nie zapomnę.

Gery:  Wiem, że troszkę późno tu się zjawiliśmy, ale chcieliśmy być tu z wami i pożegnać się. Czy to nie jest ważne?

Leon: Tak Naturalnie. Jesteście częścią naszej grupy i mam dla was kilka słów. Dla każdego z was. W tym miejscu, tu nauczyłem się tego co tak naprawdę chciałem robić, kim rzeczywiście chciałem być.

Violetta: Wspomnienie Leona można bezpośrednio przenieść na nas, bo my też przeżyliśmy najpiękniejsze chwile. Razem. W tym miejscu. Pamiętam siebie na swoim pierwszym przesłuchaniu, gdy po raz pierwszy znalazłam się w tym miejscu. Wtedy byłam dzieckiem, a teraz jestem kobietą. Z wami, moimi przyjaciółmi, razem z rozwijającą się karierą muzyczną, chłopakiem i moją siostrą.

Ludmila: Tak, nie wiedziałam, że zostanę taką artystką. Dziękuję wam, że wybaczyliście to jaka kiedyś byłam. Jesteście dobrymi ludźmi, przyjaciółmi i to dzięki temu odnalazłam rodzinę. Dzięki siostrzyczko.

Diego: Jestem szczęśliwy słysząc te słowa od Ciebie. Tak dużo nauczyliśmy się w tym miejscu i dlatego chcę wam podziękować. Dzięki temu, że przyjęliście mnie do grupy jestem teraz inną osobą. I jeśli będziecie mnie potrzebować będę obok.

Francesca: Więcej nic nie mogę powiedzieć. Widzę jakby to było wczoraj. Gdy przyjechałam tu z Włoch. Znalazłam to miejsce. Dlatego dziękuję.

Federico: Apropo Włoch, ja też chcę powiedzieć, że gdy tu przyjechałem spędziłem najpiękniejsze chwile mojego życia. I bardzo dziękuję, że postawiliście mnie na nogi gdy wydawało mi się, że jestem Wielką Gwiazdą.



Maxi: Prawdą jest to, że jestem bardzo szczęśliwy. Nigdy nie zapomnę zajęć z Gregorio i Angie, prób z Beto i jego niespodzianek, że mieliśmy tyle zabawy.
Pablo, który doradzał kiedy tylko mógł i zawsze widział jakieś wyjście. Oraz Antonio, Antonio, który zawsze w nas wierzył i wspierał w dążeniu do spełnienia naszych marzeń.

Naty: Nie potrzebuję już nic mówić. Nawet więcej niż tysiąc słów nie wyrazi tego co czuję. Wystarczą tylko dwa słowa: Kocham Was

Andres: Dobrze. Ja też chcę coś powiedzieć jako Miłosny Doradca.
Nie. To był tylko żart. Miłosny Doradca już nigdy nie powróci. Chcę tylko powiedzieć...Dziękuję, Dziękuję, że akceptujecie mnie takim jakim jestem. Dziękuję.

Brodway: Dobrze... Brazylia, Argentyna, Hiszpania, Włochy, Francja, Meksyk oraz wszystkie inne państwa. Jesteśmy ròżnej narodowości prawda? Ale dziś jesteśmy jednym. Dziękuję, za wszystko co dla mnie zrobiliście, że daliście mi dom. Dziś wszyscy urodziliśmy się w tym samym momencie.

Camila: Dobrze. Tyle się zmieniło...Na przykład byłam raz Emo raz Hippie i wolę przenieść to w zapomnienie i dobrze, bo znalazłam swój styl i swoje miejsce w grupie, co będę miło wspominać przez całe życie.

Violetta: Gdybym mogła zatrzymać czas, cofnęłabym go i znów wróciła do Studio i wiedziałabym, że każdy z was tam też przy mnie będzie. Dziękuję.

Na koniec zamieszczam odtwarzacz do obejrzenia tego specjalnego odcinka na YouTubie. Na pewno każdy miał inne oczekiwania: inni pragnęli ujrzeć przyszłość, inni znów wyczekiwali pełnometrażowego odcinka, tymczasem Disney Channel postawiło na miłe zakończenie serialu wspomnieniami. Myślę, że każdemu przyda się takie podsumowanie zwłaszcza, że z Violettą przeżyliśmy naprawdę wspaniałe lata. Dziękujemy za wszystko!

 

Jak podobał Wam się odcinek?